મારી હુંડી સ્વીકારો મહારાજ રે, શામળા ગિરધારી
મારી હુંડી શામળિયાને હાથ રે, શામળા ગિરધારી
રાણાજીએ રઢ કરીરે, વળી મીરાને મારવા કાજ રે…
ઝેરના પ્યાલા મોક્લ્યા રે, વ્હાલો ઝેરના તારણહાર રે…
સ્તંભ થકી પ્રભુ પ્રગટિયા, વળી ધરિયાં નરસિંહરૂપ
પ્રહલાદને ઉગારિયા રે, વ્હાલે માર્યો હિરણા કંસ ભૂપ રે…
ગજને વહાલે ઉગારિયો રે, વળી સુદામાની ભાંગી ભૂખ
દોહ્યલી વેળાના મારા વ્હાલમા રે, તમે ભક્તોને આપ્યાં સુખ રે
પાંડવની પ્રતિજ્ઞા પાળી, વળી દ્રોપદીનાં પૂર્યા ચીર
નરસિંહ મહેતાની હૂંડી સ્વીકારજો રે, તમે સુભદ્રાબાઈ ના વીર રે…
ચાર જણા તીરથવાસી ને, વળી રૂપિયા છસો સાત
વહેલાં પધારજો દ્વારિકા રે, એને ગોમતી ન્હાવાની ઘણી ખાંત રે…
રહેવાને નથી ઝૂંપડું, વળી જમવા નથી જુવાર
બેટો બેટી વળાવિયા, રે મેં તો વળાવી ઘર કેરી નાર રે…
ગરથ મારું ગોપીચંદન વળી તુલસી હેમનો હાર
સાચું નાણું મારો શામળો રે, મારી દોલતમાં ઝાંઝ પખાજ રે…
તીરથવાસી સૌ ચાલિયા, વળી આવ્યા નગરની માંહે
આ શહેરમાં એવું કોઈ છે રે, જેનુ શામળશા શેઠ એવું નામ રે…
નથી બ્રાહ્મણ, નથી વાણિયો, નથી ચારણ, નથી ભાટ
લોક કરે છે ઠેકડી રે, નથી શામળશા શેઠ એવું નામ રે…
તીરથવાસી સૌ ચાલિયા, વળી આવ્યા નગરની બહાર
વેશ લીધો વણિકનો રે, મારું શામળશા શેઠ એવું નામ રે…
હૂંડી લાવો હાથમાં, વળી આપું પૂરાં દામ
રૂપિયા આપું રોકડા રે, મારું શામળશા શેઠ એવું નામ રે…
હૂંડી સ્વીકારી વહાલે શામળે, વળી અરજે કીધાં કામ
મહેતાજી ફરી લખજો રે, મુજ વાણોતર સરખાં કામ રે…
